Core stabiliteit

Het is bekend dat een onvolledige transfer vanuit je core prestaties remt en blessures bevordert. Vooral spieren die dicht in de buurt liggen van het te stabiliseren gewricht zijn belangrijk voor een verbeterde proprioceptieve feedback en stabiliteit. In dit artikel bespreek ik in hoeverre stabiliteitstraining zorgt voor betere prestaties bij hoog intensieve bewegingen en welke rol faseovergangen spelen vanuit fysiologisch perspectief.

Lokaal spiersysteem

Stabiliteitsverlies wordt vaak in verband gebracht met verminderde activiteit van de transversus abdominis en multifidi. Deze spieren leveren steun zonder trekfunctie en werken onafhankelijk van de bewegingsrichting. Bij functionele bewegingen die op een elastische manier worden verwerkt, spelen grotere krachten een rol. Er zijn aanwijzingen dat rompstabiliteit op diverse manieren ontstaat.

Beweeguitslag

Stabiliteitsklachten worden in de fysiotherapie vaak toegeschreven aan het slecht functioneren van dieper gelegen spieren die bij het te stabiliseren gewricht liggen. Er is onder meer aandacht voor neuromusculaire activatie en zwakke schakels in de beweegketen. Belangrijk is het verschil tussen aansturing van een spier, waarbij de steunfunctie geïnhibeerd is en spiertraining van een minder stabiel en zwak systeem dat versterkt moet worden.

Feedback

Proprioceptieve feedback is gebaseerd op spinale en supraspinale trajecten met een relatief langzame verwerkingstijd. Signalen uit onder andere spierspoeltjes, peessensoren en gewrichten zorgen voor een correctie van de houding en beweging. Echter, bij veel sportbewegingen moeten inwerkende krachten sneller worden verwerkt. Vaak zijn deze krachten te groot om met feedbackcorrectie op te vangen.

Preflexen

De coördinatie verandert bij plotselinge overgangen. Bij hoog intensieve sportbewegingen ontstaan faseovergangen die getraind kunnen worden door snelle co-contracties van zowel agonisten en antagonisten. Preflexcontrole kent geen reactietijd en zorgt voor de nodige stijfheid en schokdemping rond een gewricht. Co-contracties kunnen op deze wijze het tekort aan proprioceptieve feedback opvangen bij explosieve contracties.

Conclusie

Er zijn aanwijzingen dat core stabiliteit door meerdere systemen wordt geregeld. Het hangt af van de situatie welk systeem dominant is. Proprioceptie is vooral nuttig bij langzaam tot matig snelle bewegingen en verstoringen. Bij snelle en explosieve bewegingen biedt het zelforganiserende effect van de intermusculaire coördinatie een uitstekend uitgangspunt voor spiertraining van je core.