Variatie in krachttraining voor optimale resultaten

Aan de basis van beweging staat een lange keten van schakels in je lichaam waarin vermoeidheid kan optreden. Ontdek factoren die hierop van invloed zijn zoals training, belasting, aanleg en coördinatie. Voldoende variatie met complexe beweging in je training kunnen motorische leereffecten opleveren die vermoeidheid remmen en zorgen voor een goede overdracht naar de gekozen doelbeweging.

Aanleg en vermoeidheid

Vermoeidheid is het onvermogen een spiercontractie met onveranderde kracht uit te voeren. Bij centrale vermoeidheid spelen fysiologische en psychische factoren een rol, terwijl perifere vermoeidheid wordt veroorzaakt in de spier of zenuw. Het lijkt erop dat vrouwen bij statische en langzame contracties minder snel moe worden dan mannen.

Homeostase

Kracht en snelheid zijn belangrijk om te overleven behalve bij extreme belastbaarheid wegen de risico’s zwaarder dan de voordelen. Door de beschermende functie van je hersenen bij grote prestatiedrang vindt centrale vermoeidheid eerder plaats dan perifere vermoeidheid. Met ontspanning en goede coördinatie vertraag je dit proces.

Beweegpatroon

Tijdens functionele bewegingen kunnen actieve spieren onderling sterk afwijken qua kracht en lengte verandering. Als je beweging robuust wil maken tegen vermoeidheid, dan moet het contractie patroon van alle betrokken spieren door goede afstemming van alfa en gammasignalen worden geregeld.

Leren variëren

Spiervermoeidheid treedt vooral op bij complexe motorische patronen in combinatie met relatief veel kracht die de koppeling alfa-gamma remt. Een effectieve strategie tegen vermoeidheid is door regelmatig met oefeningen en bewegingen te variëren en daarvan te leren. Daarbij is een optimale core strategie cruciaal.

Conclusie

Vermoeidheidssignalen spelen een belangrijke rol tegen overbelasting. Een effectief middel voor het uitstellen van vermoeidheid is voldoende variatie in je training. Op basis van de juiste techniek leert je lichaam nieuwe sensorische koppelingen te vormen die positief werken voor de intermusculaire coördinatie.